In december 2010 werd Bombon door GAE gereserveerd, hij zat toen als kleine pup in het asiel van Ibi. Bombon werd gevonden in een park in Spanje, achtergelaten samen met zijn zusje Alba. In Spanje worden de honden van de protectora's zelden geadopteerd, dus zoals zovele hondjes verbleef Bombon bijna een half jaar in het asiel van Ibi. Pas in mei 2011 konden we Bombon naar Belgie halen, waar hij tijdelijk werd ondergebracht in een opvanggezin.

Zijn nieuwe baasjes vertellen :

Op een zaterdagochtend in juli, lekker nog in bed zittend met een kop koffie en de krant viel ons beider oog onafhankelijk van elkaar op de foto en het bericht over Bombon in de rubriek ‘Baasje gezocht’ van het Belang van Limburg.

In augustus 2011 kregen we een adoptie aanvraag binnen voor een klein hondje, dus vroegen we Mateo van Arca de Noa te Albacete of hij ons een klein niet windhondje kon aanbieden. Een week later hadden we al een vlucht ingepland voor Indira maar de mensen die de adoptie aanvraag hadden ingediend hadden zich bedacht. En zo kwam Indira op onze website 'ter adoptie' en ging ze in opvang bij Sonja en haar dochter Jolien.

Jolien, het nieuwe baasje van Indira, nu Indy, vertelt :

Hallo allemaal ! :)

Mijn naam is Indy (Indyra), ik ben een "Chigal". Allé , allesinds dat denken mijn baasjes toch .. Ze denken dat ik een kruising ben van een galgo met een chiwawa :). Maar toch voel ik me eerder een galgo(tje) hoor ;) ..een soort "eeuwige puppy'. Laten we het daar op houden ;).

Hoe het begon, Lara haar adoptietekstje op onze website

Hallo,

Ik ben Lara, een mooi galgo meisje van 2.5 maandjes jong en 1 van de pupjes van mama Kenia. Mama is een galgo, papa vermoedelijk ook, maar dit is niet 100% zeker.Volgens mama ben ik de 'verkenner' van de familie. Dat betekent dat ik eerst naar Belgie mag gaan met het vliegtuig, helemaal in mijn eentje, op de schoot bij een lieve mevrouw. Een tweetal weekjes later zouden mijn broertjes Eros en Tanke dan ook komen, zij reizen samen weliswaar ... ze moeten mekaars pootje vasthouden ha ha.

Mama heeft me alles duidelijk uitgelegd, ze weet dat ik een verstandig meisje ben en het wel zal begrijpen. Het is nl zo dat ze in Belgie Gouden Mandjes hebben ! Natuurlijk zijn die mandjes niet echt van goud he (mijn broertjes denken van wel ...). Nee nee, het zijn zachte kussentjes of beter nog, een grote zachte zetel of bed. En dat is uiteraard niet alles he. Een Gouden Mandje dat betekent dat je bij een lieve familie mag gaan wonen, dat ze je graag zien en heel veel knuffels geven. Elke dag je buikje rond eten, tussendoor een koekje, lekker spelen in de tuin, wandelen ... het hoort er allemaal bij.

Het verhaal van Rudolph begint uiteraard in Spanje ... waar hij net zoals de meeste galgootjes, ter voorbereiding van zijn tripje naar Belgie, voor de leeuwen gegooid wordt ... euh ... in zijn omgang met katten getest werd :-)

Rudolph had de kattentest glansrijk doorstaan en een ticketje naar Belgie verdiend. Op 17 September 2011 zet Rudolph voet op Belgische bodem. Aangezien deze zwarte schoonheid alles behalve een 'Rudolph the Rednose Rendeer' is, werd hij ter plaatse omgedoopt naar 'Ru'.

Opvanggezin zijn is een bijzondere en prachtige ervaring ! Een windekindje uit Spanje op een paar weken tijd zien openbloeien van een vaak onzeker diertje naar een speelse deugniet, is heel fijn om mee te maken. Het geeft veel voldoening en als je weet dat je opvanghondje naar een fijn gezin gaat, dan heb je als opvanggezin ECHT een actieve bijdrage geleverd aan een mooie toekomst, je hebt echt het verschil gemaakt !

Maar soms gebeurt het wel eens, dat een opvangertje in je hart kruipt. Ze zijn ook allemaal zo lief een aanhankelijk ! Een goede match met je eigen roedel, een windekindje waarmee je een 'klik' hebt ... dat sta je niet zomaar af.

Zo verging het ook onze Fedor en daarna Somba :-) Niet toevallig blijven ze beiden bij Ans & Kees wonen, die gelukkig ook blijven opvangen, want dit is zoo hard nodig.

Vrijdag 4 februari.
Fantastisch nieuws ! Het huisbezoekje is goedgekeurd en we zijn zo blij dat ons prinsesje mag komen ! Zondag verhogen we de draad achteraan zodat de tuin galgo proof is. En we bestellen alvast een jasje en halsband. Ook haar bedje staat al klaar ... de andere honden hebben al een vermoeden ... en nu maar aftellen ...

Amai wat een prachtig meisje hebben wij van de luchthaven mogen ophalen. Het was een emotionele dag die we nooit meer zullen vergeten. Toen we thuiskwamen werd ze hier meteen goed ontvangen door de andere hondjes. Het klikte meteen :-) Brigitte noemt nu trouwens Paquita !