Hola Amigas y Amigos,

Mijn naam is Blondie en ik ben geboren in Spanje. Mijn eerste levensjaren werd ik gebruikt voor de jacht op konijnen maar op een dag was mijn baasje mij beu … zo belandde ik in het asiel van Arca de Noe te Albacete. Tot op een goede dag in februari 2014 ze me kwamen halen en ik mee mocht met het vliegtuig naar Belgie voor mij zo onbekend landje. Ik was een beetje bang want ik moest in zo een eng ding kruipen, een transportkooi noemen ze dat …

Gelukkig kwamen lieve mensen mij ophalen in de luchthaven in Belgie en kreeg ik meteen veel knuffels. Mijn opvangmama Sandra ontving mij met open armen en veel liefde en ook daar kreeg ik vele knuffels en snoepjes ! De eerste dag was heel vermoeiend en wou ik alleen maar slapen in dat zachte mandje. Na een goede nachtrust leerde ik ook mijn opvangbroertje en zusje kennen en toen hebben we heerlijk kunnen ravotten. Na de Spaanse hel kon ik het hier goed gewoon worden in Belgie want ik had niet alleen een zacht mandje en veel vriendjes, maar kreeg ook veel en lekker eten ! Intussen werd ik door Galgo Aid ter adoptie gezet op hun mooie nieuwe website en op Facebook. Ik kreeg veel ‘likes’ op Facebook en velen vonden mij lief en mooi en mijn nieuwe mama Jenny, die zag mij en smeltte meteen. Ze bleef maar kijken naar mijn mooie foto en wilde mij zooo graag een goede thuis geven dat ze met papa heeft gesproken die .. meteen akkoord ging ! Zo gezegd zo gedaan en mijn mama en papa stuurden een adoptie aanvraag naar Francesca van Galgo Aid … die kende mijn mama en papa al want mijn zusje Eka komt ook van Galgo Aid. Na een kort overleg kregen mijn mama en papa het goede nieuws dat ik bij hen mocht komen wonen maar omdat mijn mama en papa pas in mei naar Belgie konden komen, mocht ik nog een tijdje bij mijn opvanggezin blijven logeren. Nu begon het lange wachten … weken werden dagen … want mijn nieuwe mama en papa wonen in Spanje … 87 dagen aftellen … dat is best wel lang hoor … mama had op het einde bijna geen nagels meer van de zenuwen ! Gelukkig hield mijn opvangmama mijn mama Jenny goed op de hoogte en stuurde ze af en toe eens foto’s en een update over hoe het met mij ging.

Hallo, mijn naam is Freya. Ik ben de kleinste uit een nestje van 3 en samen met mijn zusje Lila en broertje Merlin kwamen we aan in Belgie op 8 februari. Mijn zusje Lila had geluk, die kon meteen mee met haar nieuwe baasjes. Merlin en ik mochten eerst nog even naar een opvanggezin, in afwachting van ons Gouden Mandje.

De eerste weken was ik echt een klein en fragiel pupje en voelde ik me zwak en ziek. Er werden allerlei onderzoeken gedaan en ik liet alles goed doen en was heel flink, een echt vechtertje ! In het begin volgde ik mijn opvangmama op de voet maar na een tijdje kon ik al even alleen blijven, in het gezelschap van mijn 2 grote opvangbroertjes, Ru en Arko. Elke avond had ik mijn speeluurtje en dan sprong ik vrolijk door de woonkamer en de keuken met al mijn knuffels en spoorde ik Arko aan om met mij te spelen. 

En toen was het zover, Rina en Ruud stuurden naar Francesca van Galgo Aid een adoptieaanvraag ! Even later kregen ze een huisbezoekje en jawel hoor … ze waren meer dan goedgekeurd als adoptiegezin en ik mocht bij hen gaan wonen. 10 april verhuisde ik naar mijn Gouden Mandje in Bornem en ik werd met heel veel open pootjes daar ontvangen. Ik begroette mijn nieuwe familie heel enthousiast en het werd al snel duidelijk dat ik een pittig ding ben.

Hierbij mijn eerste avonturen bij mijn adoptiegezin.
Het begon gisteren met een lange autorit van Merelbeke naar het verre Diest. Ik reis wel graag met auto en tegen de middag waren we thuis.

Mijn nieuwe baasjes hadden graag hun huis aan mij laten zien, maar ik vond de 3 trapjes aan de voordeur maar vreemd… ik ben na wat aarzelen toch maar eens gaan kijken om hen een plezier te doen ☺. Ze hadden daar verrassingen voor mij klaargezet : een groot mals kussen, beertjes, snoep… Ok, ik geef het toe, in het begin lag ik nogal raar op het kussen…

Toen zijn we boterhammetjes gaan eten aan de tuintafel. Ik kreeg ook een boterham maar had er geen zin in en wou hem gaan begraven. Dat zagen mijn baasjes niet zitten en ze hebben hem dan maar in de vuilbak gegooid.

Beste Galgo Aid,

We hebben Cerdeno opgevangen met de bedoeling hem een permanent huis te geven. Na een nare ervaring vanwege zijn jachtdrift en zijn hypergedrag daarna hebben we besloten hem toch op de website te moeten aanbieden. Er meldde zich niemand (achteraf tot ons genoegen). We hebben altijd gezegd: hij mag zo zijn eigenaardigheden hebben maar moet wel mee met de rest. Onze andere windhonden zijn ook niet ongeschonden bij ons binnengekomen maar hebben de draad van ons leven zonder al te veel problemen opgepakt. Cerdeno is welkom maar we hebben een te druk leven voor een ernstig beschadigde hond. We hebben paarden, honden, schapen, pluimvee, een kat en een allebei een baan. Alles verdient aandacht en attentie.

Na het jacht-incident waren alle prikkels en het adrenalineniveau bij Cerdeno huizenhoog. Elk gaatje, elke gelegenheid nam hij waar om weg te “piepen”. Weliswaar naar ons “2e, omheinde terrein” maar wel het terrein waar hij konijnen en herten kon tegenkomen. Hij ging er vandoor zonder ook maar éen moment te aarzelen, ondanks ons roepen.

Een tijdje terug rees het plan bij mij en mijn echtgenoot om een tweede hond in huis te halen we hadden al reeds een hondje Jacky, twee katers Felix en Rostie en onze dwergpapegaai Num Num. We waren al redelijk snel eruit dat het geen puppy moest zijn maar een volwassen hond want daar zijn er veel van op zoek naar een gouden mandje zoals dat heet, we wilden dan ook graag er eentje uit spanje in huis nemen want we hadden al vaak gehoord en gelezen van het leed dat de hondjes daar moeten doorstaan.

En zo kwam het dus dat toen ik op zekere dag aan het rondsurfen was terechtkwam op de site van Galgo Aid Europe vzw. Tijdens mijn bezoek aan de site kwam ik dan ook terecht bij de hondjes ter adoptie en daar viel mijn oog direct op de kleine guitige Anton. Ik vloog meteen de trap af naar de living en riep naar mijn man kom eens zien ik denk dat je hiervan meteen weg zult zijn. En zo ging het dan ook hij was er meteen van weg net als ik, maar mijn eeuwige twijfelaar (mijn man is namelijk weegschaal van sterrebeeld) vroeg om er toch nog een nachtje te mogen over slapen. Natuurlijk de dag erop was mijn eerste vraag en heb je er nog eens over nagedacht, wat meteen een enthousiast ja opleverde. het adoptieformulier werd online ingevuld, en voor we het goed en wel beseften waren er de eerste telefonische contacten en snel daarop het huisbezoek en nog dezelfde week van het huisbezoek kregen we de zegen van Galgo Aid en konden we met de opvangmama van Anton afspreken om Anton eens te gaan bezoeken samen met onze hond Jacky. Op zaterdag 26 oktober was het dan zover en was het liefde op het eerste gezicht met Anton zodat er meteen een datum vastgelegd voor de officiële adoptie en dat werd 10 november de dag van de wandeling te Landen, wat dan ook meteen onze eerste wandeling werd met ons nieuwe gezinslid.

Er was nog plaats...

Wat doe je als je nog plaats hebt; plaats in je hart? Dan ga je op zoek...
Wat doe je als je nog plaats hebt; plaats in je huis? Dan zorg je voor meer leven in huis...

Zo was het ook bij ons. Er was, naast de twee poezen, Filou en Plumeau, nog plaats in ons hart en in ons huis, plaats voor een leuke hond.
Maar zoals wel vaker voorkomt, kwamen de initiële wensen van mijn man en ik niet echt overeen... Dus gewapend met een beetje overtuigingskracht, websites laten lezen, foto's laten zien,... je kent dat wel, alle vrouwelijke overtuigingskracht uit de kast gehaald om mijn ventje te overtuigen van zo'n mooie elegante, ranke Spaanse langneus...