Van deugniet tot de perfecte huisgenoot ... Buck

Lieve medewerkers van Galgo Aid,

Graag delen wij het mooie adoptieverhaal van onze grote witte galgokerel BUCK met jullie allemaal.

Toen we een drietal maanden geleden op de donkfeesten in Overmere plots oog in oog stonden met onze prachtige Buck leek het alsof het voorbestemd was ! Onze vorige hond moesten we jammer genoeg op 2 januari laten inslapen nadat hij 15 jaar onze trouwe huisgenoot was. Dat laat uiteraard een grote leegte achter, maar stilaan groeide het verlangen om terug een trouwe viervoeter in huis te halen. Toeval of niet, we hadden het al samen besproken dat we wel openstonden voor een adoptiehond. We twijfelden dan ook geen seconde nu de kans zich zo onverwacht voordeed! Na ons gesprek met adoptiemama Gwen waren we overtuigd dat Buck de hond was die we zochten, onze droomhond. We kregen eerlijke en correcte informatie over Buck zijn dolle fratsen, de reden waarom hij door Galgo Aid herplaatst werd en niet langer bij zijn vorige baasjes mocht blijven wonen. Maar dat maakte voor ons niet uit en we zijn dan uiteraard nog 2 keer teruggegaan naar de stand van Galgo Aid, zodat we Buck nog eens konden zien en aaien. Hij liet het zich allemaal ook welgevallen, al die aandacht.

Kristel vertelt :

Niets is toevallig in het leven ..naar ’t schijnt is dat zo…..of zou het louter toevallig zijn dat mijn rationele echtgenoot in juni nog smoorverliefd werd op Buckje, een spierwitte galgo die bij Gwen op zijn ‘forever home’ zat te wachten ?…..Een hele vakantie heeft hij toen gemijmerd over die ‘lieve oogjes’, maar het rationele nam de overhand, en we waren het erover eens dat onze 2 galgootjes genoeg waren voor ons…..groot was onze opluchting dat Buckje uiteindelijk geadopteerd werd …maar waarom werd onze aandacht dan toch steeds weer getrokken naar” nieuwe” galgootjes ? Het was voor ons gewoon een leuke bezigheid om op te volgen welke galgootjes hier een nieuwe kans zouden krijgen, totdat Yumas in de picture op facebook verscheen….een ‘coup de foudre’, mensen spreken er soms over, maar dat was er nu één voor mij….van het moment dat ik hem op facebook ontdekt had, spookte hij door mijn hoofd, maar nu was het de beurt aan mijn ventje om mij aan ons voornemen te herinneren ….2 galgo’s …gewoon rationeel blijven…..

Het verhaal van Corina begint in juni 2014. Corina een prachtig kruising pupje van ongeveer 4 maandjes jong werd gevonden in een zigeunerwijk waar ze rondhing aan de vuilbakken op zoek naar een hapje te eten. Waarschijnlijk is ze een 'overschotje' van een nestje pups ...

Dit schattige meisje met haar grote oortjes is heel mensgericht en van niets of niemand bang. Een vrolijke spring in ’t veld die eind juni naar Belgie kwam en tijdelijk bij een opvanggezin van Galgo Aid verbleef, in afwachting van haar Gouden Mandje.

In april komt Bartje hier in opvang, klein en schraal. Timide, wat verlegen maakt hij kennis met de 4 honden van het huis, lief en zacht als hij is wordt hij direct met open pootjes ontvangen. Hij voelt zich snel thuis en speelde met iedereen maar Fluffy ons bang meisje wordt zijn soulmate...een prachtig stel. Bartje is flink, braaf , luistert goed, hij is ook slim en 2 x per week mag hij mee naar de hondenschool. Hij wordt de lieveling van de lesgever die in hem het hondje van Bart Simpson ziet: Santa's Little Helper haha!

Een adoptieaanvraag komt uit Nederland...".Liefde op het eerste gezicht"...zo schrijft Anneke. Tja dat moet wel zijn want Anneke komt samen 2 lieve vriendinnen helemaal uit Hengelo om op onze LIERkeplezierkewandeling kennis te maken met haar Bartje....en de liefde wordt nog groter. Verliefd vertrekken ze terug naar huis....zonder Bartje. Een week later gaan mijn man en ik Anneke "huis"bezoeken, we moeten toch zeker zijn dat ons kereltje een veilig en warm huisje krijgt. Een heel ontvangstcomité wacht ons op...koffie en gebak staat klaar,

Hola Amigas y Amigos,

Mijn naam is Blondie en ik ben geboren in Spanje. Mijn eerste levensjaren werd ik gebruikt voor de jacht op konijnen maar op een dag was mijn baasje mij beu … zo belandde ik in het asiel van Arca de Noe te Albacete. Tot op een goede dag in februari 2014 ze me kwamen halen en ik mee mocht met het vliegtuig naar Belgie voor mij zo onbekend landje. Ik was een beetje bang want ik moest in zo een eng ding kruipen, een transportkooi noemen ze dat …

Gelukkig kwamen lieve mensen mij ophalen in de luchthaven in Belgie en kreeg ik meteen veel knuffels. Mijn opvangmama Sandra ontving mij met open armen en veel liefde en ook daar kreeg ik vele knuffels en snoepjes ! De eerste dag was heel vermoeiend en wou ik alleen maar slapen in dat zachte mandje. Na een goede nachtrust leerde ik ook mijn opvangbroertje en zusje kennen en toen hebben we heerlijk kunnen ravotten. Na de Spaanse hel kon ik het hier goed gewoon worden in Belgie want ik had niet alleen een zacht mandje en veel vriendjes, maar kreeg ook veel en lekker eten ! Intussen werd ik door Galgo Aid ter adoptie gezet op hun mooie nieuwe website en op Facebook. Ik kreeg veel ‘likes’ op Facebook en velen vonden mij lief en mooi en mijn nieuwe mama Jenny, die zag mij en smeltte meteen. Ze bleef maar kijken naar mijn mooie foto en wilde mij zooo graag een goede thuis geven dat ze met papa heeft gesproken die .. meteen akkoord ging ! Zo gezegd zo gedaan en mijn mama en papa stuurden een adoptie aanvraag naar Francesca van Galgo Aid … die kende mijn mama en papa al want mijn zusje Eka komt ook van Galgo Aid. Na een kort overleg kregen mijn mama en papa het goede nieuws dat ik bij hen mocht komen wonen maar omdat mijn mama en papa pas in mei naar Belgie konden komen, mocht ik nog een tijdje bij mijn opvanggezin blijven logeren. Nu begon het lange wachten … weken werden dagen … want mijn nieuwe mama en papa wonen in Spanje … 87 dagen aftellen … dat is best wel lang hoor … mama had op het einde bijna geen nagels meer van de zenuwen ! Gelukkig hield mijn opvangmama mijn mama Jenny goed op de hoogte en stuurde ze af en toe eens foto’s en een update over hoe het met mij ging.

Hallo, mijn naam is Freya. Ik ben de kleinste uit een nestje van 3 en samen met mijn zusje Lila en broertje Merlin kwamen we aan in Belgie op 8 februari. Mijn zusje Lila had geluk, die kon meteen mee met haar nieuwe baasjes. Merlin en ik mochten eerst nog even naar een opvanggezin, in afwachting van ons Gouden Mandje.

De eerste weken was ik echt een klein en fragiel pupje en voelde ik me zwak en ziek. Er werden allerlei onderzoeken gedaan en ik liet alles goed doen en was heel flink, een echt vechtertje ! In het begin volgde ik mijn opvangmama op de voet maar na een tijdje kon ik al even alleen blijven, in het gezelschap van mijn 2 grote opvangbroertjes, Ru en Arko. Elke avond had ik mijn speeluurtje en dan sprong ik vrolijk door de woonkamer en de keuken met al mijn knuffels en spoorde ik Arko aan om met mij te spelen. 

En toen was het zover, Rina en Ruud stuurden naar Francesca van Galgo Aid een adoptieaanvraag ! Even later kregen ze een huisbezoekje en jawel hoor … ze waren meer dan goedgekeurd als adoptiegezin en ik mocht bij hen gaan wonen. 10 april verhuisde ik naar mijn Gouden Mandje in Bornem en ik werd met heel veel open pootjes daar ontvangen. Ik begroette mijn nieuwe familie heel enthousiast en het werd al snel duidelijk dat ik een pittig ding ben.