Beste vrienden van Galgo Aid,

Allereerst willen wij vertellen dat in de korte tijd dat Mick bij ons is, wij grote veranderingen hebben gezien. Het is echt een top hond, waar we superblij mee zijn. Mick zoekt ons meer en meer op, laat zich knuffelen en komt ook zelf knuffels halen. Over het algemeen zoekt hij thuis meestal wel zijn vertrouwde plekje in de bench op, vaak ook als in de woonkamer (andere ruimte) tv kijken. Zijn kussen in de woonkamer, waar hij aanvankelijk zonder moeite op kwam liggen, laat hij nu een beetje links liggen. de bench in de keuken blijft zijn voorkeur.
We hebben al redelijk kunnen oefenen met hem alleen te laten. we merken dat het hem niet veel uitmaakt als we uit het zicht/ruimte zijn, maar wel in huis. Hij kan dan echt langere periode alleen zijn in een ruimte zijn zonder te janken. Dat is fijn. Hij kiest er dan ook zelf voor om zich even terug te trekken, wetende dat wij toch ergens in huis zijn. Dat is natuurlijk anders wanneer we weggaan. Dat is niet zijn keuze, maar die van ons.

Nele vertelt : “een droom die werkelijkheid wordt, een galgo een Gouden Mandje geven”.

Al jaren droomde ik ervan om een galgo'tje te kunnen redden uit het dieronvriendelijke Spanje. Hoe meer ik erover las, hoe meer ik overtuigd was om het ooit te doen. Vorig jaar nam ik contact op met de West-Vlaamse windhonden wandelclub “de West-Vlaamse Salvida's” en ging eens mee wandelen, samen met ons Lotje (kruising Malthezer, geadopteerd uit het asiel). Het werd een fantastische ontmoeting en na deze wandeling was ik helemaal zeker van mijn stuk ... alleen moest ik mijn omgeving nog overtuigen, met name mijn man. Die vond het niet echt nodig, we hadden immers al een hondje. En wat moesten we met zo'n immens grote windhond ? Onze tuin was niet aangepast en er moest nog veel werk verricht worden.

Van deugniet tot de perfecte huisgenoot ... Buck

Lieve medewerkers van Galgo Aid,

Graag delen wij het mooie adoptieverhaal van onze grote witte galgokerel BUCK met jullie allemaal.

Toen we een drietal maanden geleden op de donkfeesten in Overmere plots oog in oog stonden met onze prachtige Buck leek het alsof het voorbestemd was ! Onze vorige hond moesten we jammer genoeg op 2 januari laten inslapen nadat hij 15 jaar onze trouwe huisgenoot was. Dat laat uiteraard een grote leegte achter, maar stilaan groeide het verlangen om terug een trouwe viervoeter in huis te halen. Toeval of niet, we hadden het al samen besproken dat we wel openstonden voor een adoptiehond. We twijfelden dan ook geen seconde nu de kans zich zo onverwacht voordeed! Na ons gesprek met adoptiemama Gwen waren we overtuigd dat Buck de hond was die we zochten, onze droomhond. We kregen eerlijke en correcte informatie over Buck zijn dolle fratsen, de reden waarom hij door Galgo Aid herplaatst werd en niet langer bij zijn vorige baasjes mocht blijven wonen. Maar dat maakte voor ons niet uit en we zijn dan uiteraard nog 2 keer teruggegaan naar de stand van Galgo Aid, zodat we Buck nog eens konden zien en aaien. Hij liet het zich allemaal ook welgevallen, al die aandacht.

Kristel vertelt :

Niets is toevallig in het leven ..naar ’t schijnt is dat zo…..of zou het louter toevallig zijn dat mijn rationele echtgenoot in juni nog smoorverliefd werd op Buckje, een spierwitte galgo die bij Gwen op zijn ‘forever home’ zat te wachten ?…..Een hele vakantie heeft hij toen gemijmerd over die ‘lieve oogjes’, maar het rationele nam de overhand, en we waren het erover eens dat onze 2 galgootjes genoeg waren voor ons…..groot was onze opluchting dat Buckje uiteindelijk geadopteerd werd …maar waarom werd onze aandacht dan toch steeds weer getrokken naar” nieuwe” galgootjes ? Het was voor ons gewoon een leuke bezigheid om op te volgen welke galgootjes hier een nieuwe kans zouden krijgen, totdat Yumas in de picture op facebook verscheen….een ‘coup de foudre’, mensen spreken er soms over, maar dat was er nu één voor mij….van het moment dat ik hem op facebook ontdekt had, spookte hij door mijn hoofd, maar nu was het de beurt aan mijn ventje om mij aan ons voornemen te herinneren ….2 galgo’s …gewoon rationeel blijven…..

Het verhaal van Corina begint in juni 2014. Corina een prachtig kruising pupje van ongeveer 4 maandjes jong werd gevonden in een zigeunerwijk waar ze rondhing aan de vuilbakken op zoek naar een hapje te eten. Waarschijnlijk is ze een 'overschotje' van een nestje pups ...

Dit schattige meisje met haar grote oortjes is heel mensgericht en van niets of niemand bang. Een vrolijke spring in ’t veld die eind juni naar Belgie kwam en tijdelijk bij een opvanggezin van Galgo Aid verbleef, in afwachting van haar Gouden Mandje.

In april komt Bartje hier in opvang, klein en schraal. Timide, wat verlegen maakt hij kennis met de 4 honden van het huis, lief en zacht als hij is wordt hij direct met open pootjes ontvangen. Hij voelt zich snel thuis en speelde met iedereen maar Fluffy ons bang meisje wordt zijn soulmate...een prachtig stel. Bartje is flink, braaf , luistert goed, hij is ook slim en 2 x per week mag hij mee naar de hondenschool. Hij wordt de lieveling van de lesgever die in hem het hondje van Bart Simpson ziet: Santa's Little Helper haha!

Een adoptieaanvraag komt uit Nederland...".Liefde op het eerste gezicht"...zo schrijft Anneke. Tja dat moet wel zijn want Anneke komt samen 2 lieve vriendinnen helemaal uit Hengelo om op onze LIERkeplezierkewandeling kennis te maken met haar Bartje....en de liefde wordt nog groter. Verliefd vertrekken ze terug naar huis....zonder Bartje. Een week later gaan mijn man en ik Anneke "huis"bezoeken, we moeten toch zeker zijn dat ons kereltje een veilig en warm huisje krijgt. Een heel ontvangstcomité wacht ons op...koffie en gebak staat klaar,