Opvangmama Ingrid vertelt 

Ook ***Paquera*** verovert dat speciale hartje in Nederland….

Een stille, mooie galga komt hier in opvang. Gelukkig is er nog veel plaats in de zetel en een mandje vrij, want wat ben jij moe….slapen, rusten dat is wat je wil doen. Neen mishandeld ben je niet, maar je hebt het duidelijk zwaar gehad. Lieve meid je krijgt alle tijd om tot leven te komen. En ja hoor, stilaan zien we een andere Paquera, ze geniet van wandelen, knuffelen , van alle kleine dingen, kortom gewoon van er mogen bij te zijn! Op wandeling, crossen, spelen en in het water plonsen... thuis de rustige genieter , 4 poten in de lucht, zacht heerlijk knorrend van geluk met een glimlach op je snoet. Hier word je helemaal warm van.

Dolores vertelt …

Ongeveer twee jaar woon ik nu ondertussen in mijn nieuwe thuis en ik ben er nog altijd super gelukkig !  Ik heb er het rijk voor mij alleen, ik krijg alle aandacht en wordt elke dag geknuffeld tot ik er moe van ben. Ik mag spelen en ravotten zo veel ik wil, én dat doe ik ook. Want moe zijn staat niet in mijn woordenboek !  Ik hoef jullie dan ook niet te vertellen dat ik het niet zo hoog opheb met katten en andere honden. Als ik ga wandelen en ik zie een andere hond, dan laat ik me duchtig horen, ze kunnen maar best uit mijn buurt blijven.  Maar weet je wat ??!! Een paar maanden geleden kwamen ze thuis op het idee om een speelkameraadje voor mij te zoeken. Ha nee, dacht ik bij mezelf – ’t zal niet waar zijn !  Op een dag kwam Galgo Aid langs en ze hadden een andere windhond bij.  Maar ik heb onmiddellijk duidelijk gemaakt dat ik geen andere hond op mijn erf wou. En ze zijn terug vertrokken, zonder binnen te komen. Voilà, opgeruimd staat netjes !  Een paar weken later kwamen ze echter terug : andere mevrouw en andere hond.  Die mevrouw was wel streng, brrr – maar de windhond vond ik wel OK.  Ja, daar kon ik wel mee opschieten … Nadien werd het stil rond een speelkameraadje en ik dacht dat het hele idee overgewaaid was, misschien maar beter zo ! 

Vasco

Liefde, genegenheid, affectie en heel veel knuffels.
Dit alles mochten wij ontvangen vanaf de eerste dag dat wij ons windekindje die luistert naar de naam Vasco mochten ophalen.
Eerst een beetje timide en om dan al snel, van dag tot dag meer vertrouwen te geven en te krijgen en dus ook nog meer knuffels.
Hij past perfect in onze roedel deze lieve jongen. Actief en speels buiten, maar de rust zelve eens hij binnen is. De typische eigenschappen van een galgo  Samen met zijn vriend Benji het perfecte duo. Vasco, onze jongen, is helemaal zoals hij werd beschreven door zijn lieve opvang mama Ingrid “mooi van buiten maar nog veel mooier van binnen”. Onze Vasco is echt een geschenk uit de hemel, gered uit de handen van de duivel. Met dank aan Arca de Noe en Galgo Aid !

ONS PRACHTIG KERSTGESCHENK “DALI”

Ruim een maand geleden kwam onze lieve galgo pup “Dali” in ons leven!  De zoveelste schat van een hond die wij een Gouden Mandje geven.  Hij is een prachtig kereltje van ongeveer 7 maand oud, met een hartje van goud ! In het opvang gezin bij Ingrid Canipel had hij ook al ieders hart gestolen , we waren zelfs een beetje bang dat hij daar bleef wonen ... ! Maar neen hoor, ze bracht hem toch bij ons, met een mooie strik errond en een heel mooi kaartje met een tekst waar we verstomd van stonden.  Heel erg bedankt Ingrid & Monique ! 

Beste vrienden van Galgo Aid,

Allereerst willen wij vertellen dat in de korte tijd dat Mick bij ons is, wij grote veranderingen hebben gezien. Het is echt een top hond, waar we superblij mee zijn. Mick zoekt ons meer en meer op, laat zich knuffelen en komt ook zelf knuffels halen. Over het algemeen zoekt hij thuis meestal wel zijn vertrouwde plekje in de bench op, vaak ook als in de woonkamer (andere ruimte) tv kijken. Zijn kussen in de woonkamer, waar hij aanvankelijk zonder moeite op kwam liggen, laat hij nu een beetje links liggen. de bench in de keuken blijft zijn voorkeur.
We hebben al redelijk kunnen oefenen met hem alleen te laten. we merken dat het hem niet veel uitmaakt als we uit het zicht/ruimte zijn, maar wel in huis. Hij kan dan echt langere periode alleen zijn in een ruimte zijn zonder te janken. Dat is fijn. Hij kiest er dan ook zelf voor om zich even terug te trekken, wetende dat wij toch ergens in huis zijn. Dat is natuurlijk anders wanneer we weggaan. Dat is niet zijn keuze, maar die van ons.

Nele vertelt : “een droom die werkelijkheid wordt, een galgo een Gouden Mandje geven”.

Al jaren droomde ik ervan om een galgo'tje te kunnen redden uit het dieronvriendelijke Spanje. Hoe meer ik erover las, hoe meer ik overtuigd was om het ooit te doen. Vorig jaar nam ik contact op met de West-Vlaamse windhonden wandelclub “de West-Vlaamse Salvida's” en ging eens mee wandelen, samen met ons Lotje (kruising Malthezer, geadopteerd uit het asiel). Het werd een fantastische ontmoeting en na deze wandeling was ik helemaal zeker van mijn stuk ... alleen moest ik mijn omgeving nog overtuigen, met name mijn man. Die vond het niet echt nodig, we hadden immers al een hondje. En wat moesten we met zo'n immens grote windhond ? Onze tuin was niet aangepast en er moest nog veel werk verricht worden.