Adoptieverhaal Teo
Dit is het verhaal van een mooie Galgo die toch niet zo makkellijk te plaatsen was, maar uiteindelijk toch zijn Gouden Mandje gevonden heeft .....
Fase 1 : In opvang bij Patricia en Herwig:
…februari 2016
Herwig was samen met enkele Galgo Aid-vrijwilligers op bezoek geweest in Arca de Noe en bracht Teo mee naar huis. Onze nieuwe opvanghond heeft een zwaar leven achter de rug. Gevonden met een zware ketting om zijn hals, vastgebonden aan een kooi met amper bewegingsvrijheid.
Na een lange reis met veel vertraging (omdat de honden op de vlucht naar Luik gezet waren) kwam hij uiteindelijk in Zaventem aan. Teo was zo angstig en onder de indruk dat hij niet uit zijn transportkooi durfde te komen.
Eenmaal thuis zocht hij zijn schuilplaats in een mandje in onze slaapkamer, waar hij zich beschut en veilig voelde. Hij genoot duidelijk van de aandacht en de knuffels. Stilaan probeerden we zijn domein uit te breiden door zijn etensbak verder en verder van de mand weg te plaatsen. Zo werd onze man zekerder en zekerder in huis en bloeide stilaan open. Alles buitenshuis was echter zeer beangstigend. Wij wonen in het centrum van Antwerpen en al de drukte, de mensen en het verkeer maakten het bijna onmogelijk om met hem te gaan wandelen. Ook meegaan met de auto was in het begin het probleem, hij kwijlde alles onder van de stress. Eenmaal in de natuur, genoot hij wel duidelijk van het wandelen.
Ondertussen hadden we ook een tweede zorgenkindje in huis: Rosauro die met een gebroken achterpoot aan zijn bench gekluisterd was. Lieve Teo was en fantastische gezelschap hond voor hem, hij week geen duimbreed van de bench en was dolgelukkig als Rosauro er eens uit mocht. Jammer genoeg had hij aan zijn goede vriend geen steun buiten om zijn angst te overwinnen.
Daarom werd, in samenspraak met de adoptieverantwoordelijken, beslist om Teo naar een ander opvanggezin te doen. Met spijt in ons hart, maar wetende dat dit beter zou zijn voor hem, namen we afscheid van onze lieve vriend.
Patricia en Herwig