In Memoriam Luc
Luc Symons - bestuurder, adoptieverantwoordelijke en ledenbeheer
°20/3/1953 - 2/7/2020
Niet geheel onverwacht, maar toch veel te snel is op donderdagavond 2/7/2020 Luc overleden.
We kennen Luc allemaal als de grote vriendelijke kerel die ons bij elke wandeling aan de inkom welkom heette en zo met eigen ogen kon zien en genieten hoe jullie allemaal jullie beste beentje voorzetten om onze Spaanse schatten hun welverdiende Gouden Mandje te bezorgen. Tijdens de wandelingen stond hij steevast mee aan de tafel van de tussenstop om er mee voor te zorgen dat iedereen aan zijn drankje en versnapering geraakte. Na de wandeling stond hij dan ook nog vaak mee achter de toog om ook daar nog een handje toe te steken. Samen met Griet zorgde hij ook dat wij jaarlijks een stand hadden op de Kerstmarkt in Gooreind.
Buiten deze activiteiten speelde Luc als lid van het dagelijks bestuur een belangrijke rol in de dagelijkse werking van GAE. Hij was samen met Griet onze verbindingsman met het asiel in Spanje. In samenspraak met onze opvanggezinnen zocht hij uit welke honden naar België konden komen. Ook alle regelingen treffen met de luchtvaartmaatschappijen voor de boekingen van de vluchten, afspraken maken met de vluchtbegeleiders en het onthaal in België organiseren kwam hem ten deel. Als mede-evaluator van de aanvragen tot adoptie en de huisbezoeken speelde hij ook een belangrijke rol in de adoptieprocedure, steeds met wat het beste is voor de hond voor de ogen. Na de adoptie bleef hij ook samen met de collega's van het dagelijks bestuur en de nazorgverantwoordelijken de honden mee opvolgen. Ook voor hem primeerde het GAE principe "Elke hond verdient zijn gouden mandje", hetgeen in sommige gevallen ook tot ontgoocheling en frustratie kon leiden.
Naast de adoptiewerking had Luc ook het beheer van de leden op zich genomen, zeker en vast ook een taak waar veel tijd en energie in kruipt. Iedereen bijtijds uitnodigen tot betaling, herinneringen beheren, de kaartjes aanmaken en versturen, het is een steeds wederkerend tijdrovend takenpakket.
Zelfs tijdens zijn ziekte ging hij, telkens het wat beter ging, volop aan de slag om GAE te blijven helpen.
Wij zullen, gesterkt door zijn onuitwisbare indruk, met ons allen ons uiterste best doen om het enorme werk dat Luc verrichtte te blijven verrichten.
Om af te sluiten, in nagedachtenis een slok nemende van onze gezamenlijke lievelingsdrank "een Duveltje", gebruik ik graag de woorden van Luc :" Ik kan dan tussen de sterren met Beau’ke gaan wandelen"
Het gaat je goed maatje !
Daniël, voorzitter
De uitvaart heeft op vraag van de familie en gelet op de Corona-maatregelen in beperkte kring plaatsgehad. GAE was aanwezig met een kleine delegatie en heeft naast een bloemstuk ook een steunkaart bezorgd.
Onder de fotoreeks hebben we nog enkele mooie anekdotes verzameld van zijn GAE-vrienden en kennissen.
Anekdotes
Ingrid VNH
Luc, die altijd klaar stond om hond en mens te helpen. De aankomst van Marlon op de luchthaven in Deurne voor opvang bij mij thuis. Aangezien ik Deurne niet meer binnen mocht met mijn auto heb ik een telefoontje gedaan naar Luc. Geen probleem zei Luc we spreken af aan de parking in Kontich en wij brengen hem dan tot daar. Marlon was op de luchthaven reeds gek op Luc. Marlon kwam vrolijk uit de auto van Luc en Griet. Dankzij Luc en Griet geraakte Marlon bij mij voor opvang en was hij op weg naar een beter leven.
Luc was voor mij iemand waar ik altijd graag heb mee samengewerkt. Luc was eerlijk, rechtuit en altijd heel optimistisch en positief. Af en toe verschilden we eens van mening maar altijd met het nodige respect naar elkaar toe. We konden over alles praten met elkaar. We stonden er altijd om elkaar te helpen met het opvolgen van de adopties, ook in moeilijker tijden toen Luc begon te sukkelen met zijn gezondheid of als het bij mij al eens wat moeilijker was. We sprongen voor elkaar in als het nodig was. Ik ga die samenwerking en telefoongesprekken heel hard missen.
Ik kan een ganse lijst met anekdotes schrijven over de periode dat ik Luc gekend heb zoals bv. Griet die op een wandeling Atilla en Beau uit de auto ging halen en toen ze binnenkwam in de zaal en Atilla zag Luc dan begon die spontaan gekke vreugdedansjes te doen.
Viv en Jan
… to the rescue feb 2015
5 galgootjes – 2 mannen en een roadtrip met een gehuurde camionette naar CREL een organisatie uit de Vogezen in Frankrijk waar de 5 hondjes aankwamen over de weg uit Arca in Spanje.
Bombo ,Morita,Peter,Rojo en onze Tuli(pa)
Enkele reis 470 km en het weer was niet goed maar wat zou het , alles voor de hondjes.
S’morgens vroeg vertrokken. Aangekomen, de 5 hondjes opgepikt en terug op weg .
Sneeuwbuien op de terugweg maar met teamwork en stuur wisselen is alles veilig verlopen.
Een onvergetelijke dag met 5 gelukkige hondjes en 2 gelukkige mannen.
Een van de mooie herinneringen aan een man met een hart van goud waar ik elke dag aan zal denken als ik onze happy de peppie Tuli zie lopen.
Bedankt Luc en veel liefs daarboven xxx
Anita
Ik zal me Luc herinneren als een goedlachse man met een oprecht goed hart voor mens en dier !
Tijdens de wandelingen en evenementen van Galgo Aid was hij graag gezien door iedereen en stond hij altijd klaar om te helpen. Als er al eens iets misliep met een vlucht uit Spanje als we op de luchthaven stonden te wachten, was Luc de rots in de branding en hij hield het hoofd koel.
Het zal niet meer hetzelfde zijn zonder Luc ... hij laat niet alleen een grote leegte achter bij zijn zielsverwant en vrouwtje Griet, maar bij alle vrijwilligers van Galgo Aid.
Beste Luc, zorg voor onze overleden windekindjes daarboven en drink af en toe eens een goei Duvelke ! In iedere traan van verdriet en gemis, glinsteren ook mooie herinneringen.
Jij leeft voort in onze herinneringen en we zullen nog vaak jouw naam noemen en over jou praten !
Gwen
Die keer dat ze onze honden op de vlieger waren vergeten te zetten en we ze zoveel uur later op Zaventem konden afhalen. Pup helemaal onder de pis en kak, met 3 al kokhalzend naar mijn thuis om de pup te wassen zodat hij fris en fruitig verder kon.
Of die keer tijdens een wandeling dat hij een steentje uit Olara (was toen een pupje van een maand of 4) haar bekje wou halen en zij keihard in Luc zijn vinger beet omdat dat haar steentje was.
Patricia en Herwig
Voor een wandeling had Daniël lijsten doorgestuurd voor medewerkers, eventjes later kreeg ik telefoon van Luc " Ha Herwig ik heb je genoteerd voor de inschrijvingen samen met mij", "Ja maar daar staat iemand anders"....Dat is al gewijzigd" met een schaterlach. Sindsdien hebben wij altijd samen de inschrijvingen gedaan. Ik werk nu samen met fijne mensen, maar toch mis ik m'n maatje.
In Spanje bleef Luc rustig zitten bij een bange hond om hem alsnog en jasje aan te doen, het was toen bar koud.
Jeanine
Een groot verlies voor ons Galgo Aid .
Een nog groter verlies voor zijn echtgenote en familie .
Luc kennende zou hij al ons verdriet weg praten en op zijn eigenste kalme toon ons tot rede brengen.
Enkele mijmeringen ,
Op bezoek in ons asiel in Spanje enkele jaren terug is een belevenis die ik nooit zal vergeten .
Drie taterende vrouwen, Herwig en Luc ,ocharme wat heeft hij daar afgezien met ons .
Overmand door de omgeving ,het werk van de vrijwilligers aldaar en onze emoties bleef er één iemand rustig , ja Luc .
In de kooien van de doodsbange galgo’s ging hij op zijn poep zitten en ja de meest bange galgo kwam af .
Voorzichtig rustig kon hij ze aaien ,er was steeds ‘ne klik ‘.
Die beesten voelden de pure liefde die hij uitstraalde ‘speciaal’ ,ge moest dit gezien hebben ‘onze Cesar Milan ‘voor de kenners .
Terug in België hebben we huisbezoeken gedaan ,het was prettig samen te werken .
Door ziekte heb ik gas moeten terug nemen ,maar Luc slaagde erin om me steeds terug te motiveren en zo nu en dan een hondje op te halen op het vliegveld ,hij zorgde ervoor dat ik mij verbonden bleef voelen met GAE.
Nu en dan een Kerstmarktje ,een wandelling ,alles werd netjes afgesproken ,ieder deed wat men beloofde wat resulteerde in een evenement waar we zelf erg veel van genoten .
Onze transporten met hulpgoederen ….jongens wat hebben we gesleurd ,we hebben het zelfs klaargespeeld om de drukke Bredabaan twee uur lam te leggen ….alle paletten moesten uitgepakt worden en op de camion gezet worden .
Wie kon daar later hartelijk om lachen ,inderdaad Luc .
Wat zal ik onze babbels missen ,ik kwam je steeds tegen samen met Griet en de hondjes.
Ik kon je toch niet voorbijrijden he …..ik zag hem steeds denken …o jee daar heb je ze weer .
Altijd goedgezind ,steeds een luisterend oor ,maar vooral rechtdoor ,zonder franjes .
Zo zal ik je koesteren in mijn herinnering ,het ga je goed daar boven .
Ps: knuffel ook mijn Louiske eens als je hem tegenkomt.
